IJsselstein, 19 april 2023
Lieve Isa,
Nou Ies, het lijkt eindelijk zo ver. Maandag vroeg je opeens of je zelf naar school mocht fietsen. Natuurlijk mocht dat, graag zelfs! En sindsdien ben je tot nu toe elke dag naar en van school gefietst op je eigen fiets.
Fietsen is een beetje een verhaal bij jou. Je hebt nooit veel zelf gefietst. Je hebt je eerste fietsje gekregen toen je drie werd. Daar heb je af en toe op gereden, maar de omgeving waar we woonden in Den Haag vonden we niet zo veilig dat we wilden dat jij op je fiets naar school zou gaan. We hebben daarom af en toe wat gefietst op de stoep, of in een parkje.
Toen we hier in IJsselstein kwamen wonen, was jij eigenlijk je fiets al ontgroeid. Je tikte met je lange benen makkelijk de grond aan, zelfs als we het zadel en het stuur op het hoogst hadden afgesteld. Dat werkte ook niet zo goed.
Nu hebben we inmiddels je oude fiets aan Jasmijn gegeven, en jij hebt een ‘nieuwe’ fiets gekregen, die van tante Vief, die ze in Amsterdam gebruikte. Die staat nu op het laagst afgesteld, en daar kan jij goed op fietsen. Afstappen gaat ook goed. Opstappen nog niet zo, en ook vooruitkijken en rechts aanhouden kan je nog wat in verbeteren. Maar: het gaat absoluut goed genoeg om naar school te fietsen.
Dus we zijn nu elke ochtend een minuutje eerder buiten, omdat we jouw fiets ook buiten moeten zetten. Jij loopt dan met de fiets aan de hand door de achterom, naar de hoek van de straat. Daar wacht je op mij. Ik zet mijn fiets opzij. Jij klimt op je zadel, terwijl ik je fiets vasthoud. Dan geef ik je een zetje. Jij fietst weg. We roepen ‘doei’ naar elkaar, en ik ren terug naar mijn fiets en kan de inhaalrace beginnen.
Al in al is het dus supergezellig voor ons allebei, en weer een leuke nieuwe ervaring.
Ik hou van je!
Papa