IJsselstein, 22 januari 2023
Lieve Isa,
“Papa, wat is jouw talent?”, vroeg je me laatst. Wat een goede vraag! En wat geef ik als antwoord aan een jongedame van zes? Ik besloot maar om er niet te diep op in te gaan. Dus ik heb je niet verteld dat ik goed analytisch kan denken. Maar dat ik ook goed kan luisteren, de belangrijke stukjes in een verhaal aan elkaar kan knopen, en daarmee mensen help. Nee, ik vertelde jou iets heel anders.
“Ik ben ontzettend goed in knuffelen”, vertelde ik jou. Daar waren we het wel over eens. Daarna mocht jij aan mij vertellen wat jouw talent was. Ik was daar heel benieuwd naar. Waar ik vooral aan moest denken is dat mensen nog wel eens denken dat talenten aangeboren zijn. Maar nee hoor, jouw antwoord was dat je goed bent in leren. Want als je werkjes doet op school, dan maak je bijna nooit fouten.
Daar waren we het ook over eens. Je komt namelijk regelmatig thuis met een nieuw werkboek, en je laat dan heel trots zien wat je allemaal hebt geleerd. En, inderdaad, je maakt maar weinig foutjes in je oefeningen. En wat nog belangrijker is: je vindt het allemaal ontzettend leuk om te doen. En als je iets leuk vindt, ga je het vanzelf vaker doen. En als je iets vaak doet, word je er goed in. Zo ontstaan talenten: iets wat je leuk vindt, vaak doen.
En nu we het toch hebben over leren… Je hebt het ontzettend naar je zin op zwemles. En afgelopen vrijdag was er een meezwemles, wat inhield dat ik dit keer met jou mee mocht zwemmen. Daar hadden we alletwee heel veel zin in, maar jij nog wel het meest van ons tweeën. En dat was ook duidelijk, want tijdens de les vond je het wel leuk om te zwemmen, maar je vond het nog veel leuker om mij onderwater te duwen. En ik probeerde je dan maar te helpen met je schoolslag leren, want die vind je nog moeilijk.
We hebben het heel erg naar ons zin gehad. Aan het einde van de les mochten we ook nog samen van de glijbaan. Dat hadden we nog nooit gedaan. Als ik zie hoe blij je hiervan werd, dan moeten we maar vaker samen gaan zwemmen, denk ik.
Ik hou van je!
Papa