IJsselstein, 30 november 2021
Lieve Isa,
Het is Sinterklaastijd, en jij laat je daarom van je beste kant zien. Dat is trouwens niet waar. Je doet hetzelfde als wat je altijd al doet. Slim van je, want Sint laat zich niet zomaar foppen.
Je knuffelt ons veel de laatste tijd. Als we ‘s nachts liggen te slapen, kruip je stiekem tegen ons aan in ons bed. Als we je ‘s ochtends naar school brengen, krijgen we een dikke knuf. We krijgen er nog één als we je komen ophalen en als je weer thuis bent. ‘s Avonds, als we je een tijdje hebben laten spelen, kom je lekker tegen ons aan zitten. Of plof je zo in m’n schoot. Lekker samen op de bank.
Nu is dat supergezellig (en dierbaar)! Maar je knuffels hebben niet altijd de beste intenties. Wes heeft nu namelijk ook een knuffelperiode. Dus Wes hangt ook veel aan ons en ploft lekker bij ons op schoot op de bank. En jij ziet dat. En dan denk je dat Wes meer aandacht krijgt dan jij. Dus als Wes even opstaat, ben jij daar gelijk. Of je duwt Wes niet zo subtiel opzij en neemt z’n plekje in. In het kort: je bent een beetje jaloers.
Dat is helemaal niet erg natuurlijk. Wij zijn ook jouw ouders, en we moeten Wes niet voortrekken. Maar dat doen we ook niet. Alleen denk jij van wel. “Maar Wes heeft toen een autotje gekregen, en ik niet.” Voor het gemak vergeet je even dat jij op precies hetzelfde moment een set potloden hebt gekregen. “Maar Wes eet nu snoep, en ik niet.” Ja, mevrouwtje, jij hebt je snoep direct naar binnen geschrokt.
Dus maak je maar geen zorgen. Je krijgt net zoveel aandacht als Wes. En we houden je goed in de gaten. En Sinterklaas ook.
Ik hou van je!
Papa