Den Haag, 27 september 2016

Lieve Isa,

Ik heb je net op bed gelegd. Ik kwam terug van sporten, en zag je op de buik van je moeder slapen. Je moeder was samen met Marianne Orange Is The New Black aan het kijken. Net toen ik binnenkwam, moesten ze om iets lachen. Jij wakker. Vond je gelukkig niet erg. Je was moe genoeg om gelijk weer in slaap te vallen.

Lieve Isa, vandaag is een dinsdag. Je zal je dit later niet herinneren, maar elke week op dinsdag blijft je moeder thuis om op jou te passen en met je te spelen. Op maandagen en vrijdagen ga je naar de kinderopvang. Op woensdagen komen je oma’s op je passen. De ene week mijn moeder, de andere week die van je moeder. Op donderdagen blijf ik thuis, bij jou.

Lieve Isa, we zouden het niet anders willen. Je bent zo’n vrolijke baby. (Uitzonderingen daargelaten. Voordat ik ging sporten had je nog een paniekmomentje omdat je wat moeite had met poepen, maar ach, ook dat is het leven van een baby.) Je moeder en ik worden heel gelukkig van je. Zelfs als je ons midden in de nacht wakker maakt. Zelfs als dat vaker dan eens is. Misschien zijn we op het moment zelf wat chagrijnig, maar je hoeft maar een keer naar ons te lachen en het is weer goed.

Lieve Isa, slaap lekker, kleine meid. We horen je snel weer!

Ik hou van je
Papa