IJsselstein, 14 mei 2021
Lieve Isa,
Je ligt nu in ons bed te slapen. Een uurtje geleden was je nog in tranen doordat je mama alleen maar voorstelde dat jij misschien ook moe was. Bleek ze uiteindelijk toch gelijk te hebben. Raar hoe dat gaat he?
Je slaapt goed. ‘s Nachts bedoel ik dan. Je hebt een hele periode gehad dat je ‘s nachts wakker werd en dan bij ons in bed kroop. Dat doe je nog steeds wel eens, maar zeker niet elke nacht meer. En dan kunnen we ook tegen je zeggen dat je weer in je eigen bed moet slapen, en dat doe je dan ook. Zo rust jij beter uit, en wij ook.
Maar we hebben sinds een jaar of twee een nieuwe terrorist in de familie. Je jongere broertje heeft inmiddels ook uitgevonden hoe hij zelf zijn bedje uit kan klimmen en bij in het grote bed kan kruipen. Soms is dat grappig, zoals die keer dat jij midden in de nacht bij ons wilde liggen en Wes al op ‘jouw’ plekje lag. Andere keren is het niet zo leuk, zoals de afgelopen paar ochtenden. Wes is dan wat eerder wakker dan de rest, en gaat op ontdekking uit. Eerst komt hij bij je moeder en bij mij, en als wij dan niet uit bed willen komen, loopt hij gewoon door en maakt hij jou wakker. En dat is natuurlijk helemaal niet leuk.
Want jij maakt nu mee wat mama en ik de afgelopen periode ook vaak hebben gehad: je wordt wakker gemaakt voordat je uitgeslapen bent en daardoor ben je nog moe en prikkelbaar. En dat uit zich in grote huilbuien als we willen dat je een middagdutje doet.
Ik ga je zo wakker maken. Rond een uur of vier komt Aristides op bezoek en hij blijft ook logeren. Jij moet natuurlijk dan heel veel spelen. Als ik je nu wakker maak, ben je niet meer zo duf als Aris er is. Hoop dat je lekker hebt geslapen en lekker wakker wordt.
Ik hou van je!
Papa