IJsselstein, 23 maart 2021
Lieve Isa,
Je verjaardag is voorbij en we gaan weer terug naar het normale leven. We hebben je verjaardag op welgeteld vier verschillende dagen gevierd en we kunnen geen taart meer zien.
Woensdag kwamen Omi Lenie, oma Thea en Opa Erik langs. Vrijdag kwamen Bonpa en oma Elma op bezoek. Zaterdag hadden we Aristides en oom Teije over de vloer. Zondag waren Irma, Ruben en Lars er.
En, ondanks dat je verjaardag lang heeft geduurd, zijn we allemaal weer zo gewend aan de normale gang van zaken. Jij gaat lekker naar school. Wes ook. Mama en ik werken. ‘s Avonds kijken we wat tv, of we stoeien, of jullie gaan lekker spelen. En ‘s nachts proberen we te slapen, maar komen je broertje en jij bij ons in bed liggen.
En dat is natuurlijk heerlijk en warm en vertrouwd en ook een beetje gezellig. Jullie zijn ook altijd welkom. We merken wel dat als jullie bij ons slapen, dat de dag daarna niet zo leuk is. Mama en ik brommen wat meer en bij jullie twee, de kinderen, zit de emotie hoog.
En dat kan nogal verbazen. Laatst vroeg mama je of je jezelf wilde aankleden, en je barstte in tranen uit. Als we dan vragen wat er aan de hand is, dan roep je heel hard dat je het niet weet. Wij willen dan ook weer niet echt op onze teentjes lopen. Jullie moeten tenslotte weerbare kinderen worden. Je moet jezelf dus nog steeds aankleden, maar dat duurt wel even als je huilend op je bed zit.
Maar goed, je bent er vaak ook zo weer uit. Als we iets leuks doen, of ik stel je een vraag waar je even goed over moet nadenken, dan drogen de tranen zo op. En dan kunnen weer heel leuk samen spelen, totdat we het volgende aan je vragen waardoor je in je emotie schiet.
Ik hou van je!
Papa