Den Haag, 14 juni 2019
Lieve Isa,
Soms hebben we wel eens ruzie. Dan doe ik iets wat jij niet leuk vindt, of jij doet iets wat ik niet leuk vindt. Ik vind dat jij je haren moet wassen, jij besluit niet meer naar me te luisteren. Allemaal heel normaal eigenlijk. En het is ook nooit persoonlijk. Het is niet alsof je mij niet meer leuk vindt, omdat ik zeg dat je je haren moet wassen. Je vlucht wel snel naar mama toe, maar je vindt mij nog steeds leuk en aardig. En andersom ook.
Andersom vinden we elkaar ook heel vaak heel leuk. We kunnen lekker samen kletsen en spelen. Jij trekt me wel eens van de bank af, omdat je wil dansen, of naar de bank toe, omdat je daar op wil springen. Als ik op de bank zit, dan heb ik evenveel kans dat je op m’n rug springt, als dat je lekker bij me komt liggen. Ik ben de enige op wie je mag springen, dus daar maak je graag gebruik van.
Laatst lag ik lekker op de bank, en jij was een beetje op de vloer aan het rommelen. Je had al je speelgoed uitgespreid, en kwam ook nog wat andere dingen tegen. Waaronder: mijn voetencreme. (Je arme papa heeft last van droge voeten.) Je wist wat het was, omdat ik ook jouw voeten wel eens insmeer. Niet dat je droge voeten hebt, maar je wil hetzelfde doen als ik.
En toen wilde je mijn voeten insmeren. Nou, Ies, ik kan je vertellen dat mijn voeten nog nooit zo lekker zijn ingesmeerd.
Wat ik wil zeggen is: je bent een hele lieve meid.
Ik hou van je!
Papa