Bijten, springen en klimmen

Den Haag, 19 april 2018

Lieve Isa,

Het is alweer even geleden dat ik wat voor je heb geschreven. Natuurlijk staat de wereld niet stil, en jij blijft nieuwe dingen ontdekken en doen. Je hebt laatst uitgevonden dat de bank zacht is, dus als je daarop valt, dat dat geen pijn doet. Zelfs niet als je van een kleine hoogte valt. Dus nu spring je op de bank. Je vindt het geweldig. Zo hoog mogelijk springen, en dan op je kontje landen. En heel hard lachen natuurlijk. Soms mag ik je onder je oksels vasthouden, en dan kan je wel tot aan het plafond springen!

Maar, je bijt ook nog wel eens. Vooral als je thuis heel blij en een beetje hyper bent, wil je papa of mama nog wel eens bijten. Niet heel hard, maar wel hard genoeg om pijn te doen. Dus dan krijg je op je kop, wat je niet begrijpt, want je bent zo vrolijk en je toont je liefde alleen maar, toch? Het is ook allemaal niet eerlijk.

En klimmen natuurlijk, mogen we niet vergeten. Sinds mama en ik je op de glijbaan hebben zien klimmen, op de creche, heb jij door dat wij weten dat je kan klimmen. Wij tillen je nu wat minder vaak op, en jij gaat vaker op avontuur uit. De bank en vensterbank vind je al heel leuk om op te klimmen. De trap omhoog is ook geen enkel probleem. Omlaag is nog even oefenen, maar het begin is er.
Nu heb je afgelopen week ontdekt dat als je je eetstoel naar de box verschuift, je in en uit de box kan klimmen. Dus je speelt weer af en toe in de box. Daar moeten mama en ik nog wel even aan wennen, maar het is ook wel heel gezellig.

Dat was ‘m weer!

Ik hou van je!
Papa