IJsselstein, 10 december 2024
Lieve Isa,
Afgelopen zondag hadden we weer een speciaal evenement. Jij trad namelijk op. Met de klarinet. Voor een publiek. In een ensemble, of orkest.
De afgelopen 10 weken heb je les gehad. De eerste zeven weken kreeg je klarinetles van juf Emily. Vanaf de 3e week was dat ook nog eens privéles, omdat het andere meisje ermee stopte. De laatste drie weken was de klarinetles voorbij, maar kreeg je orkestles, samen met 13 andere kinderen. En afgelopen zondag mochten jullie laten zien wat jullie allemaal hadden geleerd.
Nou, het stond natuurlijk van tevoren al vast dat mama, Wes en ik naar jullie optreden zouden komen kijken. We hebben het nieuws van je optreden ook met de familie gedeeld, en daarom waren ook oma Thea, opa Erik, Bonpa en oma Elma erbij. Samen met de families van je 13 orkestgenootjes. Best wel een volle zaal dus.
En het was top! Eerlijk waar, jullie speelden een stuk beter dan ik had verwacht van een groep kinderen die pas net een instrument bespelen. Jullie hebben onder leiding van een dirigent, de orkestlesleraar, een intro en drie verschillende liedjes voor ons gespeeld. Iedereen was natuurlijk hartstikke trots op jullie, en na afloop werd er ook flink geklapt en gejuichd.
Jullie optreden duurde ongeveer een kwartiertje. Na jullie trad een groep kinderen op die al wat langer les hadden, zodat jullie ook konden horen hoe goed jullie ongeveer zouden leren spelen met 2-3 jaar les.
Het belangrijkste was dat jij het ook helemaal fantastisch vond. Zo leuk, dat je graag door wilt met klarinet, zelfs als dat betekent dat je met dansen moet stoppen. Mama en ik vinden drie dingen doordeweeks (dansen, zwemmen én klarinetles) namelijk te druk voor je. Dus als je wilde doorgaan met klarinet, moest je stoppen met dansen of zwemmen. En jij koos voor doorgaan met klarinet, en stoppen met dansen.
Dat was wel een moeilijke keuze, want je vindt het allemaal hartstikke leuk. Maar dat je de moeilijke keuze durfde te maken, is ook heel goed van je!
Ik hou van je!
Papa