IJsselstein, 25 november 2022
Lieve Isa,
Je bent wat jaloers de laatste tijd. Je vindt dat ik meer met Wes speel dan met jou. En ik snap dat je dat denkt. Maar ik denk ook dat het niet waar is.
Als ik met Wes speel, dan stoeien we meer. Wes is kleiner en lichter dan jij, en daarom kan ik hem goed optillen, gooien, omdraaien, ondersteboven houden en alles. Omdat jij veel groter bent, kan ik dat minder goed met jou. Het is makkelijker om met jou ergens tegenaan te stoten, omdat er meer van jou is. En stoeien is niet zo leuk als je elke keer je hoofd stoot.
Dus met jou speel ik nu andere spelletjes. Je hebt laatst een kaartspel en uitleg gekregen voor pesten. Dat spelen we nu af en toe. We doen wat spelletjes op de televisie, of op de telefoon. We knuffelen veel, en dan kom je lekker tegen me aan zitten.
En ik ben het met je eens, dat is niet hetzelfde als wat ik met Wes doe. Maar jij krijgt ook je aandacht, alleen doen we dan iets anders.
En daarnaast loop jij bijna drie jaar voor op Wes. Al dat gooien en stoeien deden wij al drie jaar voordat Wes werd geboren. Ik denk niet dat je daarin iets tekort komt!
Maar goed, gisteravond heb ik de tijd genomen om jou eens even goed te kietelen. Ik had Wes ook de kieteldood gegeven toen ik hem in bed legde, en jij wilde ook wel graag. En dat was dolle pret!
Ik hou van je!
Papa