IJsselstein, 7 oktober 2022
Lieve Isa,
Nou Ies, het is ons eindelijk voor de eerste keer gelukt!
Eerst wat achtergrond: als we naar of van school fietsen dan kijken we altijd goed om ons heen. We spelen namelijk een spelletje of we onderweg een vogel, een hond én een poes zien. Als ons dat lukt, dan hebben we het spelletje gewonnen. We winnen het spelletje best vaak.
Nu zijn vogels het makkelijkste om te spotten. Die zijn er altijd wel. Daarna komen honden. Die zijn er eigenlijk ook altijd wel; veel baasjes laten hun hond rond die tijden uit. Poezen zien we dus ook vaak, maar ook vaak niet. Er is één poes die bijna altijd buiten zit, de balkonpoes, in de buurt van je school. Maar als die er even niet zit, kan het best dat we helemaal geen poes zien tijdens onze fietstocht, en dus het spelletje niet winnen.
Omdat poezen soms moeilijk te vinden zijn, hebben we nog een spelletje bedacht. Namelijk zo veel mogelijk poezen vinden. We proberen dan te achterhalen wanneer het poezenuur is, wanneer de meeste poezen buiten zijn. En we denken nu dat dat rond half 6 is.
Dat spelletje hebben we een aantal keer gespeeld. Soms zien we geen poezen, vaak één of twee. Soms ook meer, wel vier of zelfs vijf. Toen heb ik je verteld dat als we een keer zeven poezen zien tijdens poezenuur, dat dat een week geluk brengt. Vanaf dat moment ben jij ‘s middags druk aan het speuren naar poezen.
En afgelopen dinsdag is het ons eindelijk gelukt! We zagen zeven poezen onderweg naar huis. En we hebben daar niet eens voor omgereden. En dat betekent dus een week geluk. Daar was jij heel blij mee.
Gisteren vertelde je me er nog een keertje over. Vandaag lijk je het al een beetje vergeten te zijn. Ik heb het er niet over, en jij ook niet. Maar straks op de fiets, denk ik dat jij het wel weer weet.
Zal ik een geheimpje vertellen? Geluk maak je voor jezelf.
Ik hou van je!
Papa