IJsselstein, 16 maart 2022
Lieve Isa,
Nou meid, we leven nu een week na je operatie. En, zoals de dokter had beloofd, je snurkt nauwelijks meer. Het lijkt ook alsof je wat rustiger slaapt. Het is me in ieder geval niet meer opgevallen dat je adem stokt in je slaap, dus dat is ook een mooie verbetering.
Afgelopen week was niet de leukste week voor je. Je moest thuisblijven. Mocht niet echt naar buiten, en zeker niet naar school, zwemmen en dansles. En dat zijn juist de dingen die je graag doet. Je had ook pijn. Eerst in je keel. Na een paar dagen straalde het uit naar je oren. Overdag hoefde je al snel geen pijnstillers meer te slikken, maar ‘s nachts waren ze toch wel fijn, zodat je lekker kon doorslapen.
Afgelopen nacht ben je om 12 uur nog even bij ons komen liggen. Je werd wakker, omdat je naar de wc moest, en dan vind je het gezellig om bij ons te komen slapen. We vroegen je of je last had van je oren. Wel een beetje, maar je was er niet door wakker geworden. We hebben je nog een paracetamol gegeven, en toen mocht je weer in je eigen bed slapen. En dat ging goed. Vanochtend werd je uit jezelf rond een uur of 7 wakker.
Omdat het zo goed ging, en ook omdat je het zo graag wilde, hebben we je vandaag weer naar school gebracht. Op woensdag ga je ook naar de BSO, en daar ben je ook naartoe gegaan. Je bent nog niet thuis, dus ik weet niet hoe je dag was.
Wat ik wel weet, is dat je morgen jarig bent. Dus je bent weer net op tijd op school om je dag te vieren en te tracteren. Daar heb je héél veel zin in. Maar daar schrijf ik over een paar dagen wel over.
Ik hou van je!
Papa