IJsselstein, 14 september 2021
Lieve Isa,
Laatst ging jij Wes een boekje voorlezen. Dat is natuurlijk heel lief. Wes vond het heel leuk, en jij ook. Het is ook een signaal van iets veel ernstigers: je kent alle boekjes al.
We lezen je elke avond voor. Dat begon met kleine boekjes over Nijntje, Woezel en Pip en Bobbi. Later werden dat langere verhalen in verhalenbundels. De Ridster, de Zoete Zusjes, verhalen voor Stoere Vijfjarigen.
Maar goed. Op dus. Alles is gelezen. Wel twee, drie of vier keer zelfs. En dat heb jij ook door. Dus we hebben nu eigenlijk de keuze uit drie mogelijkheden: of we kopen meer boeken voor je om voor te lezen, of je leert zelf lezen (we hebben tenslotte meer dan genoeg boeken in huis), of… en hier heb jij al voor gekozen, je zet ons aan het werk om originele verhalen voor jou te verzinnen.
Dus nu zet je mama en mij ‘s avonds aan het werk. We moeten je verhaaltjes vertellen, zonder dat er een boek bij komt kijken. Is even wennen, maar ook een goede oefening. Ik wil sowieso iets doen met verhalen schrijven en vertellen, dus ik kan lekker op je oefenen.
Mama vertelt meer verhalen met een moraal. Ik vertel meer spannende verhalen. Nouja, dat zeg ik nou wel, maar we zijn hier pas net mee begonnen. Het verhaal wat ik je vertel moest gaan over een prinses, een ballerina en een superheld. Oké dan.
In een groot paleis wonen twee prinsessen. De oudste prinses heeft een mank been en kan niet dansen, maar wil dat wel heel graag. De jongste prinses kan dansen, maar wil dat niet per se. De jongste prinses wil wel nieuwe jurken en mooie armbanden. Die neemt ze dan mee uit winkels, zonder ervoor te betalen! En als iemand er iets van zegt, dan stuurt ze de koninklijke wacht op hen af. De koning doet er ook niks aan.
Maar de grote zus prinses vermomt zich dan als een oude vrouw, met een sjaal over haal hoofd en een wandelstok. Zij gaat dan naar de winkels en betaalt voor dat wat haar jongere zus heeft meegenomen.
De stad waar het koninklijk paleis staat is rijk en mooi, maar de andere dorpen in het koninkrijk zijn arm. In één van die dorpjes woont een jongedame die geweldig goed kan dansen. Een echte ballerina! Hoe meer ze danste, hoe meer mensen haar zagen en van haar hoorden. Uiteindelijk kreeg ze een uitnodiging uit het koninklijk paleis. Of ze wilde dansen voor de prinsessen. Nou en of!
Ze danste die avond de mooiste dans van haar leven. Na haar optreden vroeg de koning: wil je de prinsessen leren dansen? Dat wilde ze wel, en vanaf dat moment ging ze elke dag naar het paleis.
Maar niet elke dag was ze daar om te dansen. De deurwachten kenden haar nu, en lieten haar zo binnen. Maar soms liep ze niet naar de balzaal voor de lessen, maar dook ze de schaduwen in, vermomde ze zichzelf en nam ze iets kleins mee. Een gouden theelepeltje. Een kristallen glaasje. Deze verkocht ze dan, en met het geld hielp ze haar familie en de mensen in het dorp. Die vonden haar echt een superheld!
Maar zoiets kan niet lang goed gaan. Uiteindelijk werd opgemerkt dat er dingen waren verdwenen, en dat het opeens een stuk beter ging met het dorp van de ballerina.
En wat er daarna gebeurde? Weet ik nog niet, maar jij hoort het vanavond!
Ik hou van je!
Papa