IJsselstein, 11 juni 2021
Lieve Isa,
Vorige keer schreef ik al dat je het druk hebt. Elke dag school. Veel spelen. Mama en ik verwachten ook nog bepaalde dingen van je. Dat je je speelgoed opruimt en je kamer netjes achterlaat. Dat soort dingen.
Dat kost allemaal energie natuurlijk. En dan moet je ook nog de normale dingen doen, zoals groeien en springen en lachen. En dat betekent dat je ‘s avonds best wel moe bent. En dat als dat mama en ik een beetje kribbig worden als we moe zijn, word jij dat ook. En dat betekent dat je snel boos en verdrietig word. Eigenlijk moeten we je op zulke momenten met rust laten. Maarja, je moet toch eten, tanden poetsen en naar bed. En zodra we dat aan je vragen, is het je allemaal een beetje teveel.
Vanavond was het weer raak. Je was al moe, en je bent op school ook nog op je knieën gevallen. Pijn kost ook energie, dus je was vanavond al heel stil. Je wilde eigenlijk alleen maar televisie kijken, maar je mocht, bij hoge uitzondering, naar mama’s telefoon kijken in bed. Toen ik terugkwam van het hardlopen heb ik de telefoon afgepakt, omdat het al kwart voor negen was. Je was gelijk heel verdrietig en wilde niet meer met me praten.
Wat uiteindelijk heeft geholpen was je moeder, die opa Erik heeft gebeld. Hij heeft je een verhaaltje voorgelezen, en toen was je niet verdrietig meer en wilde je wel slapen.
Pfft.
Ik hou van je!
Papa