Amsterdam, 19 februari 2020
Lieve Isa,
We hebben wat zware nachten gehad de afgelopen tijd. Maar ik wil het nu graag hebben over de afgelopen paar nachten. Jij komt namelijk elke nacht uit je eigen bedje gekropen en de trap op geslopen. Iets later word ik wakker, en dan lig jij opeens op mijn arm te slapen.
De nacht van maandag op dinsdag: Isa op m’n arm.
Dinsdag op woensdag: Isa op m’n arm.
En dit is niet iets nieuws: afgelopen week lag je op me te slapen. De week ervoor ook een paar nachten. Oké, eerlijk is eerlijk, je ligt niet elke nacht bij ons in bed. Maar wel vaak.
En begrijp me niet verkeerd: ik vind het supergezellig! Ik merk wel dat we allebei slechter slapen als je bij ons in het grote bed kruipt, dan als je in je eigen bed blijft liggen. We maken allebei toch minder uurtjes. Aan mezelf merk ik dat ik overdag minder focus heb. Aan jou merk ik dat je aan het einde van de dag heel emotioneel wordt. Je wil dan ook absoluut niet naar bed. (Maar je moet toch.)
Misschien laten we je te laat naar bed gaan. Ik denk dat je moeder en ik maar gaan experimenteren met een vroegere bedtijd. Wes gaat ook wat eerder naar bed dan jij, en die slaapt over het algemeen de hele nacht door. Ben benieuwd of dat voor jou ook zo werkt. En zo niet, klim er maar weer lekker bij. Ik leg je wel weer in je eigen bed.
Ik hou van je!
Papa