Den Haag, 27 mei 2019
Lieve Isa,
Vaak denk ik dat je al heel groot bent: je praat goed, je weet wat je wil en je leert snel nieuwe dingen. En dan word ik er opeens weer aan herinnerd dat je nog een jonge meid bent, die gewoon heel graag wil spelen. Gister had ik zo’n moment. We waren bij Daniel en Olga op bezoek, in hun nieuwe huis in Houten. Ze gaan in september trouwen, en ik mag de ceremonie begeleiden. Ik had dus wat vragen voor ze.
Dat maakte jou helemaal niks uit. Daniel en Olga hebben namelijk een poes, en die was veel interessanter. Daarnaast hebben ze ook een tuin, en dat was ook heel leuk. Maar uiteindelijk had je weer wat aandacht nodig, dus liep het gesprek een beetje stuk. We zijn toen een stukje gaan wandelen. Ik zeg we, maar jij hebt voornamelijk op mijn schouders gezeten.
Het is een hele leuke, groene buurt. Veel veldjes, met daarom ook wat speeltuintjes. Er was een kabelbaantje waar je twee keer op hebt gezeten. De eerste keer met mij (was heel leuk), daarna met mama (vond je niks, maar je zat een beetje klem). Er was ook een leuk bankje waar je overheen bent geklommen, en er was nog een kleine glijbaan, die eigenlijk al te klein voor je is. Overal heel eventjes gestopt, gespeeld, en toen weer doorgelopen.
En toen kwamen we in het centrum van Houten aan. En daar was net een kleine kermis. Dat had jij nog nooit meegemaakt. Wij hadden natuurlijk geen contant geld bij ons, dus we moesten snel ergens wat vandaan halen, zodat jij in de verschillende attracties kon. Daniel en Olga hebben je getracteerd op een ritje in een zweefmolen. Dat vond je heel leuk, je wilde gelijk nog een keer. Maarja, wij waren er ook nog, dus we zijn een klein stukje doorgelopen om even wat te drinken te halen. Jij zag een pleintje met kleine tafeltjes en hoepels, dus je hebt me meegetrokken daarnaartoe. Toen we daar klaar waren, waren we mama, Daniel en Olga kwijt (en zij ons), maar we hebben elkaar gelukkig weer snel gevonden. En toen zag je iets geweldigs.
Een treintje! Deze reed rondjes op een klein spoortje. Je wilde er heel graag in, dus hebben we (Olga tracteerde) een kaartje voor je gekocht. Je vond het heel leuk, en wilde er niet uit. We hadden maar een kaartje gekocht, dus je moest er echt uit. Nou, toen hadden we ruzie. Ik ben even wat geld gaan pinnen, en heb daarna nog 3 kaartjes voor gekocht. Ik heb gefilmd hoe je in het treintje zat, laat maar weten als je het wil zien. Je was heel enthousiast naar ons aan het zwaaien (en wij natuurlijk terugzwaaien).
Na nog drie rondjes was het wel genoeg. Voor ons, niet voor jou. Gelukkig gingen we een ijsje halen, wat voor jou een goede reden was om toch maar uit het treintje te komen. In de ijszaak heb je een lekker ijsje uitgezocht, die je gelijk met het ijsje van je mama hebt geruild, toen je zag wat zij had uitgezocht. Je hebt je ijsje daarna lekker opgegeten terwijl je op mijn schouders zat, en je hebt helemaal niks op mijn hoofd geknoeid! We liepen terug naar het huis van Daniel en Olga, en zijn daarna naar huis gereden. Ondertussen had je Daniel’s en Olga’s namen geleerd. We vroegen je of ze een keertje mochten komen oppassen, wat jij een goed idee vond. Maar niet heel lang. Je hebt toch liever je papa en je mama.
Ik hou van je!
Papa