Den Haag, 29 november 2018
Lieve Isa,
Je krijgt vaak je zin. Dat vinden je moeder en ik niet zo’n probleem. Als het voor ons echt belangrijk is, laten we je dat wel weten. Als je iets wil, gaat het vaak om kleine dingen: een danoontje of ijsje, even naar de tablet kijken, naar de speeltuin. We vinden het fijn dat je aangeeft wat je wil en wat je nodig hebt.
Soms vraag je om iets waar we ‘nee’ op zeggen. Als je iets te snoepen wil, terwijl we over een paar minuutjes gaan eten, bijvoorbeeld. Nu blijkt dat je een hele gewiekste onderhandelaar wordt. Als we dan ‘nee’ zeggen, en je wilt datgene heel graag dan heb je de volgende technieken ontwikkeld:
- Eerst vraag je het nog een keer. “Mag ik een flesje warme melk?”
- Als dat niet werkt, dan vraag je het met ‘alsjeblieft’. “Mag ik een flesje warme melk, alsjeblieft?”
- Als het dan nog steeds niet mag, spreek je ons ook met naam aan. “Alsjeblieft papa, alsjeblieft. Flesje warme melk, alsjeblieft?”
- En als dat nog steeds niet werkt, dan probeer je iets kleiners te krijgen. “Alsjeblieft papa, een beetje warme melk?”
Nou, je mama en ik smelten ongeveer 80% van de keren. Dan ben jij natuurlijk blij, want jij hebt je zin gekregen. Soms zeggen we nog steeds nee. En dat vind je dan ook prima. Je hebt je best gedaan, en daarmee is de kous af.
Heel leuk om te zien hoe je groeit en wat je leert.
Ik hou van je!
Papa
Diplomaat in de dop.