Den Haag, 2 juli 2017
Lieve Isa,
Dat je loopt is ondertussen voor je moeder en voor mij niks nieuws meer. Voor jou trouwens ook niet. Maar iedereen die jou niet zo vaak ziet, als dat wij doen, zijn helemaal onder de indruk. Je hele familie, al je opa’s, oma’s, (oud)ooms en (oud)tantes zijn heel erg onder de indruk, en super gecharmeerd van je. Je loopt natuurlijk al heel goed. Goede techniek, mooi rechtop. Etc. etc.
Je valt nog steeds vaak om, maar wel al een stuk minder vaak dan eerst. En omdat je minder valt, ga je ook meer dingen proberen. Je gaat zelf op ontdekkingstocht uit. Je wil daarbij natuurlijk echt niet mijn of mama’s hand vasthouden. Je bent nu tenslotte een grote meid. Totdat… het toch een beetje spannend wordt. Gisteravond wachtten we op de tram bij tramstation Grote Markt, hier in Den Haag. Nu vind je trammetjes heel leuk en interessant, dus je had het sowieso naar je zin. (Als er trammetjes langskwamen, begon jij te lachen en te wijzen. Een van de machinisten zwaaide ook terug, en dat was natuurlijk helemaal top!)
Bij station Grote Markt hebben ze ook een roltrap. We zijn daar samen op gaan staan, en dit keer mocht je zelf staan, zonder dat ik je optilde. De eerste keer was het wel heel spannend, maar ook wel leuk. We liepen samen naar beneden (daar was geen roltrap voor, dus hier tilde ik je wel gewoon.) De tweede keer wilde je zelf al omhoog klimmen. De derde keer rende je zelf gelijk naar de roltrap toe, en de vierde keer hoefde je m’n handen ook niet meer vast te houden. Het is dat de tram er toen aankwam, anders was je nog wel een paar keer omhoog gegaan. Je moeder heeft dit gefilmd, dus vraag haar maar een keer naar het filmpje.
Ik ben benieuwd wat onze volgende avonturen worden, Ies!
Ik hou van je!
Papa