Den Haag, 5 maart 2017,
Lieve Isa,
In je eerste levensjaar doe je heel veel dingen voor het eerst. Je eerste adem, je eerste huiltje en je eerste lachje. Je eet en drinkt voor het eerst. Je draait, kruipt en valt voor de eerste keer. Misschien zet je zelfs wel je eerste stapjes, zonder hulp van mama of papa! Vannacht kunnen we er weer eentje bij tellen: voor het eerst over papa heen overgegeven.
Een beetje achtergrondinformatie: je bent de afgelopen weken al wat ziekjes. Twee weken geleden, op valentijnsdag, had je een dag 39 graden koort. Daar moest je een paar daagjes van bijkomen. De week erna had je weer een dag 39 graden koorts, waardoor je weer een paar dagen wat minder energie had. Gisteren kreeg je nog hogere koort: 40,8 graden. Je was nog wel vrolijk en wilde spelen, maar je was ook moe en hangerig. Mama en ik maakten ons daarom wel wat zorgen, maar niet te veel. We hebben je ‘s avonds wat paracetamol gegeven voordat je naar bed ging (ook op aanraden van dokter Sharissa, die op bezoek was). Na een uurtje was je koorts alweer gezak naar 39,7! Jij had toen wel zin in een feestje, en hebt nog een tijdje gespeeld op ons bed.
Maar toen wilden mama en ik slapen. We hadden jouw bedje in onze slaapkamer gezet, zodat we ‘s nachts snel bij je zouden zijn, mocht er iets aan de hand zijn. We legden je in je eigen bedje en… je was diep verdrietig. Alsof we je hadden verraden. Je ging direct in je bedje staan, keek naar ons, en begon hartverscheurend te huilen. Mama en ik dachten dat dat na een minuutje of twee wel voorbij zou zijn, maar je ging maar door. Elke keer dat we je neerlegden, werd je nog verdrietiger. Na een klein kwartiertje, mocht je dan toch weer bij ons in bed. Jij natuurlijk gelijk heel tevreden. Je hebt nog een beetje rondgekropen. Even tegen mama aangekropen, daarna tegen mij, en toch weer terug naar mama. En toen sliepen we opeens met z’n drietjes.
Rond half zes werd je wakker, en wij dus ook. Mama dacht dat je wel dorst zou hebben, dus ik gaf je een fles met wat koude melk. En daar ging het fout. Het ging er heel snel in, en kwam er nog sneller uit. Zo over mij, m’n kussen en mijn kant van het bed heen. En natuurlijk een heel klein beetje over jezelf. Terwijl mama zich over jou ontfermde, heb ik m’n shirt en het beddengoed verschoond. Jij was ondertussen in slaap gevallen in je eigen bedje. (Nu wel.) Mama en ik konden nog even doorslapen tot een uur of acht. Het is nu een half uurtje later, en jij ligt nog steeds boven te maffen. Lekker hoor!
Ik hou van je!
Papa